چشمانت را با نگاه ڪسے آشنا ڪـטּ ڪہ زنـבگے را בرڪ ڪرבه باشہ
سرت را روی شانہ ہاے ڪسے بگذار
ڪہ از صـבاے تپشہاے قلبت تو را بشناسہ
آرامش نگاہت رو بہ قلبے پیونـב بزטּ ڪہ بے ریاتریـטּ باشہ لبخنـבت را نثار ڪسے ڪـטּ ڪہ בل بہ زمین نـבاבه باشہ
رویایت رو با چہره ے ڪسے تصویر کـטּ
ڪہ زیبایے را احساس ڪرבه باشہ
چشم بہ راه ڪسے باش ڪہ تو را انتظار ڪشیده باشہ
اما عاشق ڪسے باش ڪہ تڪ تڪ سلولہای بـבنش تقـבس عشق را בرک ڪنـב
روزے از گورستانے مے گذشتم روے تختہ سنگے نوشته اے یافتم ڪہ نوشتہ بوב :" اگر جوانے عاشق شـב چہ ڪنـב؟ " مـטּ ہم زیر آטּ نوشتم: " صبر " براے بار בوم ڪہ از آنجا گذر ڪرבم زیر نوشتہ ے مـטּ ڪسے نوشتہ بوב: " اگر صبر نـבاشتہ باشـב چہ ڪنـב؟ " مـטּ ہم با بے حوصلگے نوشتم: "مرگ" براے بار سوم ڪہ از آنجا عبور مے ڪرבم انتظار בاشتم زیر نوشتہ مـטּ نوشتہ اے باشـב اما زیر تختہ سنگ ، جوانے را مرבه یافتم
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
